Bir Gün Gitmelerin Kapısı Açılınca...

Gitmelerin kapýsý açýlýr bir gün.
Beklide küçücük bir çocuksundur o zaman,
Önce en sevdiðinden baþlar gitmeler.
En sevdiðin gider.
Gider iþte … anlatacak bir kelime yoktur devamýnda…
Artýk açýlmýþtýr gitmelerin önü,
Sonra bir diðeri gider sevdiðinin,
Nereye gittiði deðildir asýl olan.
Götüren ölümdür,
Beklide ayný dünyada baþka yerler,kiþiler…
Senden gitmesidir asýl olan.
Çocukluðunun baþ kahramaný gider,
Öyle sessiz sedasýz …
Ardýndan bakarsýn .
Her kalabalýðýn içinden seçiverecekmiþsin gibi gelir , onca insanýn içinden.
Yýllar geçer büyürsün anlarsýn gidiþindeki sessizliði,
Elden gelen bir þey yok der gibi gitmiþ.
Ama hala kalabalýklardan beklersin
Çocukluðunun baþ kahramanýný…
Herkes gidermiþ o an anlarsýn bunu.
Anlarsýn ki kimse kalýcý deðildir yanýnda.
Gün gelir Annen gider ,
Hem de yanýbaþýndayken.
Hala yanýbaþýndadýr aslýnda…
Dedik ya nereye gittiði önemli deðildir gidenin,
Asýl olan gitmesidir.
Baba gider ki aslýnda hiç gelmemiþtir.
Ne hayatýna ne yanýbaþýna…
Gün gelir bir kuytu ararsýn.
Hani gidemesin son gelen ,
Sýkýþýp kalsýn ki
Gitmeler ona uðramasýn.
O gün en korktuðun andýr , o gün sevdiðinde gider …
Anne gider , baba gider ,
Gün gelir,günü gelir sevdiðin gider.
Bir sen kalýrsýn sana birde sen…




Sosyal Medyada Paylaşın: