Yine düþtün aklýma , gör iþte ! Sersefilim,
Rýzkýyla esen rüzgâr senden getirmez haber.
N’eylesin deli gönlüm derdine ki kefilim,
Zevâli paylaþarak çekeceðiz beraber.
Yaþatýrken ömrüme bir hengâme telâþý,
Düþlerimi kendimden kopartýp atamadým.
Soktum türlü zindana bu garip vurgun baþý,
Ne yaptýysam olmadý... Seni unutamadým.
Kimi gün isyanýyla sinemdeki sýðýnak,
Hasrete kucak açtý, yalnýz býraktý beni.
Aldattý gölgem bile ,derdime vererek hak
Sýðýndý güneþime, aþkýyla yaktý teni.
Kuru bir laftan öte, bir yemine takýlýp,
Þu tutuklu dilimle öteye gidemedim.
Hayal kýrýklýðýmý yarýna umut kýlýp,
Bambaþka mecra bulup, tükenip yitemedim.
Ne bir adým ileri, ne de bir adým geri,
Ufkuma çiziyorum elbet bir yön bulacak.
Yok oluþ vakti gelip, gözün gitmeden feri,
Parselli yüreðimde ilelebet kalacak.
Nezahat YILDIZ KAYA