Soluðun ýradýkça
Ruhumda büyüyen daðlar
Patlamaya hazýrlanan bir yanardaða dönüþüyor
Eþkali belirsiz gurbete doðru koþmakta olan
Çýðlýk kim
Ben miyim
Nerdeyim
Bir acý
‘eyvah’ dendikçe
Daha çok kýrbaçlar ya insaný
O haldeyim.
Adresini kaybetmiþ karakýþ ayazý
Gönül yurdumda
Böyle mi kavuracaktý bedenimi
Sen
Düþmeliydin
Sözüme
Sözün düþmemeliydi
Þiirime
Olmadý
Kokun uçmasýn diye
Ölünceye dek
Sýmsýký yumacaðým ellerimi
Kadehim
Dibinde ziftten farksýz bir tortuyla
Suskun duruyor masamda
Ve
Ortasýndan ikiye ayrýlmýþ dudak izleri
Sanki yýllardýr konuþmuyorlar
Birbirine küs komþu evler gibi
Senden baþka
Hangi kor emzirebilir ki þimdi beni
Söyle
Hangi vuruþmalarla
Tutsak edilebilir ki
Sevdanýn yazgýsý
Yenik düþsem
Bir kez ölürüm
Ama …
Ne zaman buradan geçsem
Anýlar takýlacak peþime
Öl,dersen öleyim
Ne’yleyim?
Kalemimin ucunda
Asi bir son damla
Nokta olmamak için direnip duruyor
Yine de
Suçlusu ben olayým
son noktasý konmamýþ sana adayacaðým þiirlerin
Necdet Arslan