Hangi ezgiyi dinlediysem, senin içindi bu sevgi
Ne yazdýysam, ne okuduysam, ne öðrendiysem senin içindi
Uzaktan geliyorum, biliyorsun
Bütün çiçeði burnunda hazlara hasret, naçar kalýyorum
Ben aþkýn þahikalarýna vurgun, sen deli ediyorsun!
Yýldýzlar geceye bulandýðýnda
Ve ay, en hoyrat salýnýþlarla güne yaklaþýrken
Sevdalarýmda büyüyorsun!
Uzaklýklarýn hasretleriyle tutuþurken
Nöbetler geçmek bilmiyor...
Ve bir yok oluþ serabýyla ansýzýn
Fýndýk kokusundan uzak, yosunsuz iskelelerden “Sus! “ diyor da kayboluyorsun...
Þimdi dolunaysýz bir gecenin öteki ucundasýn
Günah deðil hayalinle yaþamak
Ellerini tutmak, göz göze gelmek
Ve zamaný durdurmak günah deðil…
”Çýk! ” diyorum sana, “Çýk dumanlý yalnýzlýklarýndan! ”
Sesim tenine deðiyor, inadýna ‘aþk’ derken ama
Mecalsiz kalýyorum iþte, duymuyorsun!
Rüyalarýmda sevgiler eþeleyen
Naif, ketum, masum bir çocuk soluðudur nefesim
Biraz öfkeli, biraz maðrur ve biraz mahcup
Sana uzanýyor, gözbebeklerine gözlerim
”Can suyum ol da gel hadi! ” diyorum
”Baþaða durma vakti geleceðim.” diyorsun...
Nice harmanlar savruluyor yüreðimden..
Gelmiyorsun!
Necdet Arslan