Son/baharýn yapraklarýný topluyorum yüreðimden
bir serzeniþ layezal bahçe katýnda gözlerimin
son defa ayný sesi duyup
üþüyorum
Beklentisiz bir seyir iki ucunda karartýyor ýþýklarýmý
dudaklarýmýn moraran yanýnda limanlar
dünden kalma bir piþmanlýk boðuyor nefesimi
çektikçe bölünüyorum parçalara
þarkýlarýn susmasý kadar kötü bir günde
’’çatal yürekli melekler kýskanýyor secde izlerini
kapkaranlýðým; göremiyorum hiçbir þeyi’’
Yalanlar taþýyorum kirpiklerimde
kýrýk fayanslarýn sýzan yanýnda bir parça yanak
aklýmýn en kuytu sokaðýnda harflere basýyorum
elim, ceplerimde paranoyak bir hülle duraðý
sýfatýna gömülmüþ tarihçesinde kimsesizlik
kara yazýnýn en aydýnlýk tarafý her otobüs
parmaklarým titriyor, saçlarýma tutunuyorum
Ölü bir mevsim geceden kalma siyahlýk da
beyhude kýrýntýlardan ümitler de nafile
aþk, üzerine toprak atýlmaya bayýlan bir cani
asi poyrazlarýn dýþarý çýkma saatleri; - isyan
göndere çekilmeyi bekleyen kederlere aþina
yapraksýz günlerin bir yapraðý daha sararken
o riyakar bestekarýn ütüsü bozulmuþ tövbelerinde
hepten bir yokluða itiliyorum
’’bencil bir kiþilik flörtünde ’yalnýzlýk’ meydanlarda moda
bunu da biliyorum’’
Hepten yokuþa sürülmüþ neþelerin bahtýna
çýktýsý alýnmýþ bir mezarý eþiyorum her sabah
kendi kabristanýmda aç ve hasta köpekler
sahip çýkýlmak kadar zor aþkýn pusulasýnda
bir bira ile sarhoþ olan gençler çaðýrýyorum
Ürkütücü boðukluðunda her nara benden hatýra
bir inilti kazýsýnda antik olmaya paha biçilmiyor
çehremin en modern gölgesi tüketim basamaðýnda
’’bu kez ben de çok korkuyorum’’
Her yaþ gününde bir adým daha atýyorum cennetime
o iki kelime kadar kliþe;
farksýzlýklar diliyorum
’ her þiir cinnetime!’
...