Sen çýðlýklarýný unutmuþ hiçliksin
Belki bir þiir öldürecek seni
Onurlandýrýlacaksýn celladýnla
Ve kitabýn hiç yazýlmayacak karanlýk mezarýnda
Sessizce bekleyeceksin simsiyah zürafalarýn þafaða koþmasýný
Bir kadýn teninde emeceksin yaðmur damlalarýný
Ýnsanca çürüyeceksin hayattan kurtularak
Çokça yalnýzlýkla avunacaksýn
Martý yavrularýný besleyen gözlerini unutarak
Gökkuþaklarýna binen süvariler gibi asil
Donuk bir tabloda üþüyen parmak izleri kadar renkli
Dudaklarýn bir dilim ekmeðin yoksul felsefesinden kurtulacak
Dudaklarýn çýplak bir kadýný bir daha çokça soymayacak
O hep sende çýplak kalacak
Islanmýþ bir kibrit çöpünde özleyeceksin
Yanmayý ve sönmeyi
Yunuslardan utanmaktan kurtulacaksýn sokaklarda
Mavisi eksik tebessümler susacak
Bir kadýn tenine dikilecek leylaklar senin için
Sürahisi mermerden geceler dolacak etrafýna
Aþk unutulacak sen hatýrlattýkça
Aþk unutulacak sen sustukça
Bir kadýn teni çökecek üzerine güneþ gibi
Eksildikçe özleyeceksin
Þafak misali
Gün misali
Çokça dineceksin yeryüzüne
Artýk özlemeyeceksin ...