kirliydim ben yer gök toz ve toprak eðildim birden ben! kokladým... sonra da birden kalkarak yeniden... bir daha... içimden burnuma sýzan çürümüþ bir cesede bulanmýþým meðer... elimdeydi bir avuç toprak silkeledim! ama terketmedi beni... aldý kucaðýna okþadý yanaðýmdan... ne kadar da hasretmiþim meðer... bir sýcak avuca... sakin bir aðacýn kovuðuna... sonra yazmaya baþladým ben... çaðýrýyorlardý beni uzak topraklardan... geçtim kendimden... döküldü parmaklarým birer birer toz oldu, daðýldým... avundum sonra ben, avundum... bir rüya görüyorum þu anda... tam da tam da, bu anda... þiir yazýyormuþum... sanki yazýyormuþum sanki yaþýyormuþum... sanki kaçýyormuþum... tutamadým ama ben... kaçýrdým ucunu... karýþtým kurak tarlalara ve dedim ki rüyamda dedim ki bir gün ama bir gün mutlaka dedim ki çiçek açýyormuþum... bakma sen bana... ben, aslen ve aslen meðerse, sadece... dört tarafý karanlýk dört tarafý kapalý terkedilipte, gürgenden bir kutuya asýrlardýr bekleyen saati kurulu çorak bir postmuþum...
16.10.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.