DÖNDÜN MÜ?

Uykularým aðlamaklý her gece
yastýklarým taþa dönmüþ
yorganlar ýsýtmýyor gittikçe faniliðini hisseden bedenimi
kuytulardan derin bir sessizlik sarýyor sesimi duyamýyorum.
her þarkýda daha da aðýrlaþýyor hasretim
radyoyu kapatmak için uðraþýyorum ama
her çýlgýn þarkýnýn
gittiðini yüzüme vuran nakaratlarý
sanki aðýtsal naðmeler gibi
aklýmý kaçýrmayý istedim, "raporlu deli"
ki hükümsüz kalsýn suskunluklarým.
uyudum, uyudum, uyudum...
kah sana yürüdüm, kah sen geldin
yüzümde acý yoktu ne sana giderken, ne de sen gelirken
kýrýk aynalar karþýsýnda duran asileþen yüzüme haykýrdým,
unutmalýsýn, unut onu diye...
saçlarýmý bile taramadým çirkin kalmak için
çünkü sen en çok onlarý okþamayý severdin
ve dýþarýya çýktým sevdiðim
yüzüme vuran sert rüzgarla soluðumu kestin
hayat durdu sanki, sokak gürültüsüne kulaklarým týkalý
"burdasýn iþte" dedim
gitmek zorunda olsanda burdasýn yanýmdasýn
telaþlý bir yaþama sevinci doldu, sonra ufak bir gülümseme
bak uyanýyorum iþte
yoksa döndün mü?
Sosyal Medyada Paylaşın: