Birbirinin gölgesinde uyuyan aðaçlar ormanýydý dünya her aðaç bir insan umuduydu diyerine yaslanan ben seni çok severdim, sen onu o bir baþkasýný saklardý düþlerinde iç içe geçmiþ halkalar gibiydik gölgelerde uyuyan ondan hiç güneþ sýzmadý içimize.
tren camýnda hýzla akan manzara gibi zorunlu bir koþuydu yaþam vakit geçmekte, insan erimekteydi zamanýn kazanýnda yüzde acýnýn çizgileri yürekte külden külçeler
s.u
Sosyal Medyada Paylaşın:
u_mutlu_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.