BENÝ TERK ETME DESEM?
Tamam býrak! Umuttan kaygýlý ellerimi,
Çocukça uçurtmalar satýn alsam,
Gökkuþaðým yansýr mý?
Gün batýmý senin kuyuna.
Kýzýllýðýmda yýkanýr mý kederim,
Bana elvan olur mu? Gözlerin söyle!
Balçýktan bir hülya da,
Ben masallar var ettim ati yalnýzlýðýmda,
Tek kiþilikmiþ bu vals,
Tek kiþilikmiþ bu izdivaç,
Çaresizim ben bu aþk dergâhýnda...
Terk etme beni desem,
Bekler misin taze gülleri?
Gönlümün külden sarayýnda.
Aþk Ýðnem yanaðýma saplandý,
sýyrýlmaktan korktum ellerinin,
putlaþmýþ suretimde,
Uyku bacasý küskün berraklýða,
kabus kabus üstüne...
Bir an gerçeðim kaydý,
Utkum sarardý kordon boyu gölgende,
Bu kadar mý karanlýðým senin siluetinde?
Ve kuþpalazý bir sabah, saðýrlýðým kekeme,
Torbamda kuþku þekeri,
lezzetim kolsuz, ucuzluk pazarýnda.
Beni Terk etme desem...
Ýncitir miyim körpe yüreðini?
Yine Astým yapraðý yolumda bir kuytu kuþum,
Meddahlýðým asasýný yutmuþ,
Meltemimde yapraklar solgun,
gövdemde tokmaktan bir düðüm,
Beni terk etme desem, çözülür mü körlüðüm?
Ve teknemde kýymýklar yüzdürdüm,
belki kalbimi deler diye
Sonunda tasam duruldu, gerdanýnda hücrem çürüyünce,
Ben telkinler istifledim, seni anmak için türbe de,
Tamam;
Beni terk et, zaten yalnýzmýþým ben bu sahne de...
KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.