HÜZÜNLÜ BİR MÜZİK BUNDAN SONRASI

Yüreðine koyarsýn, aklýmdan hiç çýkmaz!
Hayallerimde baþ oyuncu olur,
Aþk masalýnýn kahramaný.
Gerçekte, bir var, bir yok gibidir.

Az gidip, uz gidip, dere tepe düz gidilmez.
Pembe panjurlu evlerde olmaz.
Ömür boyu mutluluk barýndýrmaz,
Bazen aþklar, içinde boy boy çocuklarda...

Evvelsiz, zamansýz,
Kalbursuz samansýz,
Ninenin beþiðide yoktur!
Týngýr mýngýr sallanan!

Geç kalýnmýþ bir zamanda baþlar bazen masallar
Ya da ömrün ortalarýnda,
Temelsiz, ruhsatsýz,
Kaçak yapýlar gibi kimi,
Derme çatma, eðreti...

Yazýlmamýþ, okunmamýþ,
Bilinmemiþ masallar.
Bir yaþama kader olmuþ,
Sessiz, suskun masallar...

Þimdi, masallarda aþklar bile dizi olmuþ,
Tek bir oyuncu, her bölümde konuk aþklar.
Önce yazýlýyor sonra oynanýyor sahte aþklar.
Bazen de yarým kalýyor masallar...

Her insan, kendi masalýnýn kahramanýdýr.
Bazý sahneleri kendi yazar.
Kimi mutlu, kimi hüzünlü son!
Kimide yarým kalmýþ bir þarký...

Onunda bir masalý vardý.
Temelden baþlayan,
Tüm yýllar ruhsatlý,
Pembe panjurlu,
Ýçinde çocuklar, gülen oynayan!

Yýllarýn masalý,
Kaderin yazdýðý bir sahnede,
Deprem ile
Bir kaç dakikada toz duman olan...

Oyuncular, enkaz altýnda,
Bölünmüþ bir masal,
Yarým kalan þarký,
Sözleri olmayan.
Sadece; hüzünlü bir müzik bundan sonrasý.
Aðustos ta karanlýk bir gece,
Böceklerin bile sustuðu.
Baðýrsan duyulmaz ’orada kimse var mý?’
Çünkü yok!...

V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın: