Hiçbir görüntü yok vahþi fýrtýnalarda, Yalnýzca çenemi yumruklayan sert bir el, Kaçýyorum.
Þimdi Suriyeli bir mülteciyim, Þimdi çadýra sýðýnmýþ zavallý bir insan Ve vur emri çýkartýlmýþ kaçaðým. Þimdi nefes alabiliyorum, peki yarýn? Sürecek özgür bir rüzgar Kendinden özgür ülkeye beni. Amerika geliyor aklýma, Amerikalý olacaðým, Evim numarasýz olacak, kayýtlarda mülteci evi. Çalýþacaðým,kalkýndýracaðým ve sövüleceðim, Sabah iþine giden New York’lular gibi, Ayný fýrtýna yumruklayacak çenemi, Kumaþ kokusu gelen hangara atacaðým kendimi, Ve giyeceðim ucuz iþçilik gömleðini.
Bir oðlum olacak benim þimdi, Þimdi karýmýn kutsal ellerinde, Þimdi ikiside, uzaktan gelen resimde, Mülteci kimliðim geçit vermiyor, Yalvarsam dinlemezler bile, ‘’ geberteceklerdi seni, kurtardýk iþte’’ diyecekler Hýçkýrýklarýný duyuyorum anamýn þimdi, Karýmda bir anne, Bense amerikalý bir iþçiyim. Kavuþacaðýmýzý söylüyorlar Ýstiyorum ki kucaklaþalým, Koklamak,öpmek imkansýz deðil ki, Þimdi okyanus rüzgar öpücüðüne hasret, Sonbahar geldiðinde; Gürleyecek bir ses elbet, Ve usulca öpüþecekler yeniden.
Karayip akþamýnda, Ýnsanlar uykusunda, Birtek adam ayakta, o kim? O bir iþçi bedeni, Görüyor geliþini rüzgarýn, Ve ellerini okyanusun.
Çoðalýyor umutsuzlar hatay’da, Askerler kaþ çatmýþ bakýyor kardeþlerine, Aralarýnda bir çocuk aðlýyor, Sesini getiriyor rüzgar bana, Duyduðum bu ses oðlumdu, Onlarca çocuk arasýnda, Ýki damla süt aþkýna bakar anasýna, Bakar orada çocuklar analarýna. Ey kardeþlerim duyun beni. Topraklarýmýz sulanýyor kanla þimdi, Elbet birgün döneceðiz, Nasýl bekliyor þam bizi düþünürüm, Ölen fakat yeniden filizlenenler bilir, Açar yer kabuðu aðzýný, Kalkar ayaða insanlarýmýz, Kanlarý çekilmiþtir ama canlýdýrlar, Bizi topraklarýmýza çaðýrýrlar, Zaferi duyduðumuz için koþarýz, Kimlikte amerikalý,fransýz,almanýz, Fakat yürekte biz oralýyýz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.