Korkma Meryem!

Korkma Meryem!

Bir ateþ, gül kokar mý? Nebi gecelerim kâfir benim,
Söyle murdar bir el dikiþ tutar mý?
Kâinatýn sultaný tahtýmda atlýkarýncalar,
Bir kibrit çaksam kalbine, þeb niyetine ruhum parlar mý?
Korkma Meryem! Ýsa yolculuðumda pelitler yuttum hurma niyetine,
Korkma sýcak neferleri soðuttum, sen tatlý tatlý uyu diye,
Bir yalnýzlýk korkusu avuçlarýma serpildi,
Ben bu serpintide ölürüm, sen diril yeter Meryem,

Þifahane de mürgan oldum, pervazlarým Tur’da asýlý,

Ben kuðular yüzdürdüm serde,
Alnýmýn ateþi yetim Meryem,

Korkma! Meryem, bu kül rengi gökte de, elbet nergisler doðar,
Kýrmýzý, kan kýrmýzý mehtaplarda bir kefen dikiþi bozuk,
Sahnesi çaresiz bir Meddah uðultusundayým,
Ben idam sehpam da, uzanmýþ duruyorum,
Cellâdým aceleci, bedenim solgun ve taze manolyalar.

Korkma! Meryem ben umudu omuzluyorum,
Ensemde açmamýþ kuþaklar var,
Nesli sürgün yemiþ, Nazýmlar var ettim kubbem de,
Kapalý ýzdýrabýmda perdesiz infazlar,
Korkma Meryem! Korkma...