Ne söz yetiyor anlatmaya, Ne düzgün cümleler kurabiliyorum. Þiirlerde de baþladý suskunluðum. Kendimi anlatamýyorum. Vazgeçtim sanma sakýn, Sevmekten, Sanmaki istemiyorum. Hergün daha çok yakýyor bu ateþ, Yandýkça sarýlýyorum ateþlere! Ve daha çok seviyorum. Ben hiç bir þeyi yarým býrakmadým. Çünkü; sana daha baþlamadým. Þimdi çok yorgunum. Dinlenmek için, kendime çekiliyorum. Zamana uzanýyorum, susuyorum. Kimsesizliðim titriyor, Üzerimde yalnýzlýðým, Gözlerimi kapatýyorum. Seni düþünüyorum, Adýn yüreðimde dövme. Þimdi kalbim bükük, Baþým; yalnýzlýðýmýn omuzunda. Bir tek ona sarýlmýþým en çok hayatýmda, Yalnýzlýðýma. Ne zaman istersem hep yanýmda...
V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın:
v.kayra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.