Koca bir þehrin yüreðindeki yoksulluklara el sahipliði yapýyorsun. Kýt kanaat geçinen 1 nüfuslu bedeninde Bir bela okunuyor önce, Selâ’m eksiliyor avuçlarýndan semaya. Bilmem ki kaç ceset birikti yeminlerinde, Kaç aþk daha intiharýn eþiðine geldi uçurumlarýnda gidiþlerinin. Kaç kez hýçkýrýklara boðuldu gök/yüzüm bilmem, Kaç geceyi daha yastýk ýslatarak geçirdim, inan bilemem.
Önce yutkunuyor yanýk bir türküyü, Boðaz/ýna kadar dolan kentim. Çukurlarýna doluyor sahipsiz birkaç damla göz yaþý, Utana sýkýla yolculanýyor gözlerimden, Ki ardýna kendi elleriyle sular dökerek. Bilmem, Bilemem hangi rekti yalanlarýn. Kaç farklý iklimden türedi bilançosu aðýr intihar uçaklarýn. Ya yolumuz uzun, yorgunluðumuz vardý aðýrlýðýnca, Ya da sonu en baþtan belli bir hikâye kadardýk Aþk çýðlýklarýnýn o paha biçilemez saðýrlýðýnda.
Oysa, Oysa eþiðinde soluk alýrdým gözlerinin. Hayli derin ve bir o kadar da ’Þiirsiz girilmez.’di. Bilirdim, Ýçim bir semtti ve sen o semtin nam salan külhanbeyi. Þimdi yoksun; ve sahipsiz kaldý semtim. Birisi elini çekti saçlarýmdan, Öteki bir bavul dolusu aþkla öteye göçtü, z/amansýzca.
’Nedensizdi, ne densizdi ayrýlýk heyhat!’ Mýsra mýsra sen okudum yokluðunda. Her nakarat sana yazýlmýþtý ve sen en güzel þeylere sebeptin. Bütün caddeler sana kuþanýyordu, Tüm makamlar sana varýyordu hatta. Ama sen yoktun. Koca bir kalp dolusu hatýrayla vardýn, Bir bavul dolusu hiçlikle yoksun. Bilemedim, Gideceðini, sonrasýnda bütün cihanla küs kalacaðýmý bilemedim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
pesimist_19o3 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.