Ve
Benim Değil…
Her neyim var ise, Tanrýdan ödünç,
Derman benim deðil, can benim deðil…
Sýrf kuru gürültü, bendeki övünç,
Organ benim deðil, kan benim deðil…
Rýzýkla büyüdü kemiðim, etim.
Dil ile serpildi sözüm, sohbetim.
Neylerim, olmasa akýl nimetim,
Ýzan benim deðil, zan benim deðil…
Gündüzleri çalýþ, geceleri yat,
Yaþanýr dünyanýn seyrince hayat.
Ýþler yaysýz, pilsiz ilahi saat,
Zaman benim deðil, an benim deðil…
Gezinir yýldýzlar, gökten taþmadan,
Köpürür denizler, haddi aþmadan.
Güneþ batar, doðar bir gün þaþmadan,
Akþam benim deðil, tan benim deðil…
Beynimi kemiren nefsanî bilinç,
Þükrümü katleder, idrakimi linç.
Becerisiz, güçsüz olurdum gülünç,
Ýrfan benim deðil, þan benim deðil…
Mesajlar getirmiþ binlerce nebi,
Kimi mümin olmuþ, kimi ecnebi.
Bir kuruþsuz aldým, en hoþ edebi,
Ezan benim deðil, çan benim deðil…
Ölüm denilen þey, doðum kadar net,
Kulun malý-mülkü yalnýz emanet…
Bugün var, yarýn yok, varidat, servet,
Bostan benim deðil, han benim deðil…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.