sen þarkýlar söylerdin, aðlamazdýn ki en sevdiðim makam gibi serilirdi üstüme sesin akþam olur, ardýndan gidiþini izlerken güneþin. ey sevgili yaz günleri geldi iþte, þimdi neredesin ahhh, seninle her akþam üstü, ne güzel günlerdin …
hey sen, uzakta ayaklarýný suya sokan çocuk, hayatýn kýrýk camlarýndan acý bir rüzgar dolar içeriye neye uðradýðýný anlamaz, üþürsün. en iç karartan görüntüsü ile sallanýr baþýnýn üstünde bir tarafý keskince, öte yaný çok aðýr bir býçak gölgelerin ötesinde hayallerin seviþirken çýrýlçýplak bilemezsin.
þimdi nasýl aç ve gayrý meþru bir saldýrýnýn hevesi motor sesi, balyozun betona dalgalanarak inen darbesi. kendi toz çerçevemize kýrbaç üstüne kýrbaç vuruyor. fay hattýnýn kýrýklarýna deprem gibi dökülüyoruz yaþanmýþlýk tadýnda ne kaldýysa elimizde avucumuzda bir garip sarhoþluk gibi kadehimize dolduruyoruz. bilmediðim uzaklardasýn, ben kendi tuzaklarýmda göremezsin.
sen aþkýna yazýlmýþ þiirlerin en yüksek ateþiydin ya da toklar sofrasýnýn bir demet çiçeði kristal vazoda hani en açýk denizler gibi, en derin dalgalarda. ey sevgili son sayfasýna geldik iþte bir aný defterinin ahhh, seninle yaþadýðým o dünler ne güzel günlerdin...
Cevat Çeþtepe (eski tarihli bir þiir)
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.