Cama vuran yaðmur aldý beni koynuna,
içim titrerken kattý beni de yangýnýna ...
Korkmuyordum artýk þimþekten vesaire,
faydasý yoktu korkunun hiçbir iklime...
Sonunda öðrendim,
hýzla yaðdýkça korkularýmý yendim...
Hem biliyor musun;
benim hiç bisikletim olmadý...
Hiç sürmek de nasib olmadý...
Cesaretsiz oluþum belki de bundandý...
Hiç kollarýmý açýp rüzgara teðet geçmedim ben,
hiç vapura bile binmedim çeyrek asýr bitmeden...
Hep yaðmur vardý...
Hiç beni terketmeyen yaðmur....
Ama hiç toprak kokusu alamazdý burnum,
odadaki içki kokusu bastýrýyordu onu malum...
Sizin hiç ayakkabýnýza alkol sýzdý mý ?
Parmaklarýnýz yanarken, babanýz çakmaðý çaktý mý?
Bilemezsiniz o zaman jilet kesiðine kolonya döküp ,
ardýndan ateþe vermekteki mantýðý...
Kimse anlamasýn,
kimse hak verip algýlamasýn artýk beni!
Gidiyorum þimdi, güneþli günler býrakýp ardýmda...
Kör karanlýk bana kalsýn , gecenin namlusunda...
Siz doðrularýnýzla yaþayýn,yaþlanýn,
masallar okuya okuta!
Ben yaðmur ormanlarýnýn kucaðýnda,
yarabantlarý dokuyacaðým içim kanaya kanaya..
Beklemeyin, bitmez bu mevsim kolayca..
Çünkü bir çocuk güneþe bakýp aðlarken ,
mevsimler çýkmazmýþ yaza....
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.