Masal bu ya…
Gökyüzünün ötesinde
Pýrýl pýrýl parlayan bir yýldýz
Aslýnda bir peri masalýndan fýrlayýp
Gülücükler saçan bir kýz
Derler ki, gülümsediði için hep kýnanmýþ
O da dayanamayýp gökyüzüne kaçmýþ
Gülücükleri artýk duyulmasa da ýþýltýlar saçmýþ
Bense kendi halinde mehtabý seyreden bir yalnýz…
Platonik þiirlerde sevgiliyi arayan aþksýz.
Yine bir gece vakti…
Mevsim yaz, hava sýcak, içim sýkkýn
Kafamda hüzünlü hikayeler
Uzanmýþým sýrtüstü
Gözlerim yýldýzlý gökyüzüne dalgýn...
Aniden yýldýzlar parladý
Sanki perdeler açýldý ve sahne aydýnlandý
Gülen yüzünle sen belirdin ýþýl ýþýl
Bana bakarak
Sonra, bir ýþýk demeti uzandý senden ellerime
Çekiverdi beni...
Bedenim topraða karýþýrken
Ruhum yükselip yanýna geldi
Hüznüm, gülüþünle boðulurken
Yalnýzlýðým sona erdi
Derler ki,
Bu iki yýldýz gökte yanyanaymýþ
Güldükçe birbirlerine
Iþýklar saçýlýr karanlýklar daðýlýrmýþ
Ýþte, bu yüzden sevenler her zaman
Yýldýzlardan ilham alýrmýþ.
Buna masal dense de gerçeklerden bir pay varmýþ…
Her neyse, üç elmayla biter ya masallar
Elmalar ýþýk olup düþmüþ göklerden, alan almýþ…
Almayana, zaten aþk nasip olmamýþ.