Her þair biraz memeden bahsediyor þiirlerinde
Ve onlar hüzünlendikçe
Anneleri gözyaþý döküyor gökyüzünden
Tüm oðullarýna
Oðul biraz yalnýzlýk
Ýðnenin ipliðine hasret kalýþý gibi
Her þair biraz hayatýn baldýrlarýný okþuyor
Kadýnca diziliyor kurþun askerler
Saçlarý dökülüyor sonbaharý gibi aþkýn
Ve kurþunlar yol alýyor bataklýða
Sýcaklýklarýný kurtarmak istercesine çýrpýnýyorlar
Son çýrpýnýþla yok olan ay gibi
Biraz ýskalýyorlar iskambilleri
Ve her köpek dans ediyor mahalle aralarýnda
Açlýða nöbet tutan sadece onlarmýþ gibi
Bir mektup geliyor sigara dumanýndan
Unut dercesine tüttürüyor tabiatý
Anlamak meseleleri rafa kalkýyor
Aldýrmamak bahsediyor tensel renklerden
Bir masal gibi inliyor gece
Hastalýk sonrasý yýldýza dönüþecek miyiz
Bilmiyorum
Gökyüzünün içime aktýðý anlarý da düþleyemiyorum
Her þair biraz sancýdan bahsediyor
Doðumlardan
Doðumlarýndan habersiz gibi
Kýyameti sahipsiz kelimeler örgüsünde dokunuyor
Musalla taþlarýna kalemler
Duasý eksik mi mavinin bilmiyorum
Görmeyi unuttum görmeyeli
Biraz kör seviyorum hayatý
Biraz oðul biraz anne gibi
Ve en çok düþenleri biriktiriyorum zihnimde
Olgunlaþýp belki bir gün dönerler umuduyla
Oysa ki umut biraz kuþlarýn ekmeði
Her þair biraz yaþattýklarýný öldürüyor þiirlerinde
Yaþamaktan kim ölmüþ ki
Yaþayamamaktan korkanlar renklerle
Yaþatamamaktan korkan renkler öpüþüyor
Kelimelerin gözü biraz açýk
Kalemin gözü biraz kapalý
Atmosferde tutuþan baðlýlýk gibi
Düþtükçe yok oluyorlar yeryüzüne
Hayaller satýlýyor lapa lapa
Nar çiçekleri biraz gaddar kalýyor okþadýkça ayazý
Sarmaþýklarla çoðalýyor çocuk sesleri
Soluk soluða koþuþan savaþlara karýþýyorlar
Biraz oðul biraz anne gibi sarýlýyorlar kimliklerine
Düþtükçe yol alýyorlar barýþa
Biraz sahipsiz bakýþ býrakýyorlar hayata
Beyaz bir renk gibi
Biraz bembeyaz
Bilmiyorum / Bilmiyorlar . . .