Sahi;
sen nerden bileceksin!
Gözlerimin anlattýðýný görmedin ki.
Ne talihsiz biriyim ben,
yüzüm gülmedi, bahtýmýn yollarýnda,
kime þikayet edeyim þu meylimi…
Hatýralarýmdan çok
hayallerim rahat býrakmýyor beni.
Tatlý uykulara, rüyalara hasretim.
Kelimeler mayalanýyor düþüncelerimde,
yazdýklarýmýn sonu gelmiyor her gece…
Elimde deðil,
gönlüm fikrim ile kavgalý,
kalbim sözümü dinlemiyor neyleyim.
Özlem býrakmýyor yakamý,
bir türlü tükenmek bilmiyor kederim.
Þimdi;
hazanýn eseri var caddelerde,
esen yelden hüzün kokla benim için.
Kurumuþ bir yapraðý seyret avuçlarýnda,
Ýyice ufala, sonra üfle benim için…
08.10.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.