Hürriyet ve Sen
bir resmin cephesinde kanamalý düþadam
ekime basýnca ayaðýný düþtü düþten
ekim de ekim yani
kuþlar dallardan ardý ardýna kýrýlýyor
gittim biraz anýlarda kalan ilk yaza doðru
kiraz dalýnda yeni günün yeni gelen türküsü
suya, buluta, güneþe...
haydi yaðmur dinince yüzümüzü serelim
ýslak bir virgül gibi
dizge dizge yokuþ hep yokuþa doðru
ki zaten biz
ne zaman yazýnsasak geç kalmýþýzdýr birine
hem sözde hiç bir yerde anýmsamýyor kendini
durup durup iki sevgiliden diðeri
ortak üzünce bulaþmýþ bir þiiri unutuyor unutuyor unutuyor
sanýrým bu günlerde herkes her yerde
hiç gocunmadan
hürriyeti ve aþký da uzun uzun unutuyor
benim aþk dediðim her þiir hürriyet’tir.
yani gözlerin
gözlerin, gidene en büyük hürriyet’tir
öyleki kadýným çaðýmýz birazda
görmemek, duymamak, aþksamamak çaðý
yani bir býçak bir güle deðse toprak acýmýyor
ve ben bütün bunlarý niye düþünüyorum bilsen
ah bilsen...bilme aðýrdýr çünkü
iki omzunda sabah akþam dünya ile dolaþmak
yanlýþ bir dilin çizgilerine konmak aðýrdýr
bunca yanýtsýz sorularý götürdüm iþte oraya
o güvercinler ülkesine
nasýl olsa bir yanýtý yoktu ne de bir yankýsý sesin
boþluk kuþkusuz enine boyuna benim yurdumdu
çýrýlçýplak yürüdüðüm
ne zaman hürriyet ve sen desem
aþk desem, þiir desem, barýþ desem...
Sekiz ekim 05:10 __Ýstanbul___Ünal Yiðit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.