Aslında üç kadınım ben

Gök incinmiþ, aðlamýþtý
Ve ihtiyar bir kadýndý dünya
Eteðinde milyon çocuk

Dudaðýmýn üstü duman
Ne zaman adýný ansam,
Bir karanlýk yaðmur takip eder beni

Ölçüsüzlüðün ölçüsünde
O hafif ama saðlam dengede
Ýki kolumuz açýk geçiyorduk bu yolu
Ve ölüm hala kendine rakip arýyordu…

Kuralsýzlýk alfabesinde
“A” yine kurulmuþ baþ köþeye
(Aþkýn “A” ‘sý büyük yazýlýr her zaman
Senin için özelse)

Haydi kalbim
Hüzünlerden hüzün beðen
Besle ,sesindeki gitmekle ilgili
Tüm fiilleri
Ki bi fiil gizli öznesiydin
Eski ayrýlýk hikayelerinin

Yüzünü her gün yeniden yazýyorum
Yeniden yeniden
Sevgilim; ah ! iç çekiþi gecelerimin
Kanýmý çürüten yokluðunun bu koca boþluðu
Yer býrakmýyor hiçbir þeye

Yer yarýlsýn ve içine girsin gözlerin
Ve gözlerinin o hep deðiþen adresleri
Ki hala özlesem de vurup kaçan
Kýsa soluklu depremlerini,
En hasarlý yerimdir kalbim.

Aslýnda üç kadýným ben
Birini bakkala gönderiyorum
Sigara dumaný almaya,
Diðeri; kýrýlan dökülen yerlerini topluyor devamlý hayatýmýn
Muz kabuklarýna basýp düþmeden yürümeyi öðreniyor öteki
Yalnýzlýðýn dar sokaklarýnda

Aslýnda üç kadýným ben
Üçünde de ayný beden

Sonra gök incinmiþ aðlamýþtý
Hala ihtiyar bir kadýndý dünya
Ölümlü çocuklar doðurma yarýþýnda
Bu masal da böyle bitmiyordu bir türlü
Kimse kimsenin umrunda…

Sosyal Medyada Paylaşın: