Türkülerde geziyorum, dilim dönmez lâl gibiyim.
Mýzrabýnda esiyorum, ahuzarda yar gibiyim.
Üflediler sönmedim, sevdalarla har gibiyim.
Yüreðim deli taþkýn!
Aþýklar diyarýnda, güneþ görmüþ kar gibiyim.
Her olur olmazý, kendim sanýp da,
Bam teline vurup, koptum dalýnda.
Deyiþ olsam, koþma olsam ne fayda.
Altýn kafeste yarim, aðrýsý var canýmda.
Abdal olsam, þallar giysem üstüme,
Azrail’i bu dünyada arasam,
Ölüp gitsem, kimse bakmaz halime,
Akort olmaz bu yürek, bitmez dünyada tasam.
Yýkýlýr koca direk, aðýtlar olsa yasam.
Küsmüþ bülbül, gülüne,
Feryadý kalmýþ bana,
Eriyip aksa özüm, su dökemem eline…
Baðlamam yoldaþ cana, kurbaným her teline.
Yitirmiþim kendimi, kapýlmýþým seline.
Kýrmýþlar kanadýmý,
Duymazlar feryadýmý…
Bir dünya ki, bin bir plan kurulmuþ,
Seven yürek, can evinden vurulmuþ.
Ýçi yalan, dýþý yalan,
Tövbe olsun, unutsunlar adýmý.
Yemediðim mirastan,
Sevdam olsun tek kalan.
Vermezlerse vermesinler gelmeyen vuslatýmý.
Kötüleri anma gönül,
Bak gelip geçiyor ömür,
Sorma namerde yolunu,
Naçar kalýp hep aðlarsýn,
Mevla görür her kulunu,
Neden karalar baðlarsýn…
Dolu vursa, her yanýndan kanasan,
Yaðmur olup, bulutlardan damlasan,
Þiir olup, allayýp da, pullasan…
Garip ölür, adý kalýr yadigâr.
Harmanlayýp nazlý yâre yollasan,
Bir söz etsen, deðse saza, biri bin…
Vur teline baðlamanýn, seni gamsýz sanmasýn.
Bir çalýymýþ mezar taþý garibin,
Mermer olsa, gümüþ olsa ne çare,
Söylenmedik hiçbir türkü kalmasýn.
Dil baðlanýr, el baðlanýr o yâre.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Dostlar meclisinde ki, bir türkü gecesinin ardýnda býraktýðý…