Gün ýþýðý uçup gitti avucumdan,
Hava aydýnlýk,
Sonbaharda yaz sýcaklýðýnda.
Hasta yataðým usanmýþ benden,
Bu defa yatýþým zatürreden…
Ciðerlerime vurmuþ sigaranýn karasý,
Biraz da üþütmüþüm nasýlsa bu sýcakta.
Bir de gönül yarasý.
Kar yaðýyor yataðýma,
Ve kahredici yalnýzlýk…
Ýnadýna yazýyorum yine,
Gün ýþýðýný almak için avucuma.
Þimdi hava daha lezzetli…
Sýcak bir tas çorba niyetine içiyorum,
Penceremden dolan güneþi.
Hafifçe esen meltemi çekiyorum ciðerlerime.
Sigara niyetine…
Kimse bakmasa da gözlerime,
Çok bakýlmýþ gibi yorgun
Ve suskunlar yine…
“Güneþi içenlerin türküsünü”
Hatýrlýyorum,
Nazým ustadan…
Hani biz güneþi zapt edecektik ustam,
Ah þu yataktan bir kalksam!
Topraðý, ateþi, suyu, demiri özledim,
Toprakta beni mi özledi ne?
Çekiyormuþ gibi bir þey geldi içimden,
“Delikanlýlarýn rüyasýnda yanan o an”
Yanmýyor artýk yüreðimde.
Bu nasýl ben?
Ben de çocukken sineklerin kanadýný koparmadým,
Teneke baðlamadým kedilerin kuyruðuna,
Kibrit kutularýna hapsetmedim hamam böceklerini,
Daðýtmadým karýnca yuvalarýný,
Hep iyimser adamdým ustam,
Denize attým yaptýðým iyilikleri,
Ama olmadý, bak yine hastayým…
Yine bitmeyen tasam,
Yine yüreðimde gam…
Doðduðum gün gibi tertemiz yüreðim,
Kirletmek istediler,
Kirletemediler neyleyim.
Ne malým mülküm var, ne de sevip erdiðim.
Hani üryan gelip, üryan gitmek derler ya,
Benim ki de, iþte öyle…
Güneþi içmeliyim.
Güneþi içmeliyim ustam, güneþi içmeliyim.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN