Seher yeli vurur her gün sineme.
Gece küsmüþ bana uyumam diye.
Konuþsaydý þafak ile bilirdi,
Gecem aðlar, günüm aðlar yar diye.
Tan vaktinde "Batan güneþ" þahadettir halime,
Kimselere söyleyemem “Ar” diye…
Uykusuz gecelerden güne varan gafletim,
Gönlüm yücededir, sevdam üstüne.
Vefasýza meyil etmiþ yüreðim,
Benliðinle, tüm kalbinle sar diye,
Gecem de gam, günüm de gam erdiðim,
Yazýn sýcak, kýþýn gelmez kar diye…
Söz söylenmez nazlý yâre, diller periþan.
Firkatiyle yanar gönlüm har diye,
Koklayýp da veremedim güller periþan.
Aklým þaþar bu ayrýlýk ah u zar diye,
Küstürmüþüm bedenimi teller periþan,
Ak saçýmdan düþen teller mar diye...
Kadir Mevla’m alsýn onu cennet-i alasýna,
Düþmem cehennemlik deyip zalim yasýna.
Ol-cennet ki, mükâfatý var diye,
Kocadýðým bu sevdayla medet eylemem.
Cehennemin ateþiyle yandým dünyada,
Karþýlýðý bekleyemem bana düþen kâr diye…
Sýrat köprüsünden geçerken yolum,
Melekler olmasýn, kanadým, kolum.
“O” dünya da çok çekti, ahret ona dar diye.
Kollasýnlar sevdiðimi, görmesin zulüm,
Deli gönlüm duacýsý, ben seven kulum.
Zehir þerbet olup akar, ballar akan nar diye…
Emir için Rabbime ettim dua.
Kavil ettim peygamber rýzasýyla.
Eremedim kavilime, dünya da.
Kömür gözlüm, dertlere sarar diye,
Aþýðýný maþukuna versin yaradan,
Yananlara merhem olsun her dua.
Daðlarýnda Ferhat, Þirin yar diye.
Gönülleri yunmayanlar çýksýn aradan,
Cehennem azabýnda sorgu, sual var diye.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN