Şiirin Sığ Suları

---------------- zamansýz yaðdý düþlerime yaðmurlar

Dizelerden elbiseme kurþun attýlar günbatýmý,
Sonsuzluk denen bu yola dörtnala sürdüm atýmý,

ey sevgili!
geride
yani tam þuramda
susuz bir çöl býraktýn
bütün yaðmurlarý götürüp giderken
sensiz çýktýðým bu son yolculukta
çok anlar yaþadým
Tebrizli Þems’in gözlerini
Mevlana’nýn sözlerini gördüm ýssýz düþlerde

ey sevgili!
çýðlýklarým bazý geceler çanhýraþtý,
ve çakýr gözlü haramiler
ýssýz dað baþlarýnda yollarýmý keserek
savunmasýz gönlümle çok uðraþtý.
her badireyi atlattým
bacaklarýma saldýrýrken çakallar
uykusuz gecelerde
kirli sakallarýmda
buðulu hayalin dolaþtý.

Sevdanýn sýð sularýnda yitik mevsimler yaþandý,
Hüzün dolu ayrýlýklar çelik zýrhýný kuþandý.

ey sevgili!
çýktýðým bu son yolculukta
ahraz tayfalar eþlik etti anýlarýma…
þiirin sýð sularýndan
fýrtýnalý denizlerine kadar
durmadan dolaþtým
anýlarýný yitirmiþ kaç Robenson gördüm
ruhsuz adalarýn koynunda…

ey sevgili!
sen giderken ürkek bir rüzgâr esti
yeni yeni yeþeren filiz açmýþ dallarýmý
namert oduncular elleriyle kesti.
Güneþ Ay’a küstü
Ay Güneþe yüz vermedi
ve gece almadý aþký kollarýna.

Tuzak dolu sokaklarda savrulan duygular bir hoþ,
Avare sözler içinde vurgun yemiþ gözler sarhoþ.

ey sevgili!
hani sözün vardý ayrýlýðýn küllerini savurmaya
ve sokakta aç yatan kedi köpekleri doyurmaya
senden sonra kuþlar bile konmaz oldu asmaya
düþlerimi yalnýz býrakýp
kediler köpekler terk edip gitti bu dað baþlarýný
anýlarý sesiz býrakýp
þiirleri öksüz býrakýp

ey sevgili!
Yürürdük gökkuþaðýnýn altýnda gri bir yalnýzlýðýn içinde,
Hüznün örtüsünü giyen parklar ardýmýzdan kýs kýs gülerken.
Göðsümün sol kafesinde bir mermi çekirdeði dururdu.
Kovanlarý ise düþmüþ beni vuran avcýnýn ayaðýnýn dibine
Tenimden akan kaný aðaçlarýn yapraklarý siliyor.

Dudaklarýmýz titriyor sevdanýn gelgitlerinde,
Ne çok ayrýlýk yaþadýk hayatýn çek gitlerinde.

Ey sevgili!
hüzünler düþtü saçýmýn aklarýna
dýþarýda ince bir yaðmur yaðýyor
dayasam revolveri þakaðýma
elim titremeden bassam tetiðe
ve bir kýrlangýç çýðlýk atsa
akan kanlardan baykuþlar yüzünü yýkasa
titriyor gecenin ürperten sesi,
kesiliyor gülüm ruhun nefesi,
sýzlarken derinden kalbin kafesi,
gözlerin ayazýnda türküm çalýyor.

Ey sevgili
son sýðýnaðýndým geceye gam düþmeden önce
yolun açýk olsun tozlu yollarýnda
cam kýrýðý düþlerimle yitirdim umudu
çekilsin gönlümden sevdanýn suyu
adýný lanet ile anmayacaðým bundan sonra
ýzdýrabýný görmeyeceðim hayatýn yýllarýnda
tükenen þu ömrümün son yýllarýnda.

ey sevgili!
dönüþü olmayan bir yoldun
ýssýz hayallerde soldun

ey sevgili!
þiirler sensiz aðlýyor
hüzünlü duran bulutlarýn altýnda
zamansýz yaðdý düþlerime yaðmurlar
ruhun susuz sarnýcýnda
kurudu gözbebeklerim
bunu biliyor musun?


Coþkun Mutlu
Sosyal Medyada Paylaşın: