BAŞKA YAĞMURA KALDI GÖKKUŞAĞI

O küçük bir buluttu içinde, yaðmur olmayý bekleyen cümleler taþýyan.
Sessiz, dilsiz, gizli, kaçak özlemleri vardý, buharlaþarak yüreðinden gelen.
Yaðmura dönüþtürüp akýtacaktý duygularýný, sevdiði gözlere.
Zaman rüzgarýnda, karþýdan gelecek bulutu bekliyordu.
Tek baþýna yaðmur olamazdý!

Yalancý rüzgarmýydý onu sürükleyen! Yoksa sabýrsýzlýðýmýydý?
Bir anda esen! Tam çarpýþacaklardý, aþk yaðmurlarý yaðacaktý!
Neden olmadý?

Yakýnlaþtýran o rüzgar, bir anda uzaklaþtýrdý!
Dýþarýda, yaðmurlar yaðýyordu.
O da yaðdýrmak istiyordu, duygularýný.
Gönlündeki bulutlarda biriken yaðmurlarýný.

Yaðmurlarla geldi ama; yaðamadý.
Yaðabilseydi eðer, büyük bir sel olacaktý.
Su hayat verecekti, susuzluktan çatlayan gönüllere!
Belkide onlarý boðacaktý korkudan!

ihtimaller gerçek olacak ,sisler daðýlacak,
Gizler soyunacaktý, bulutlar çarpýþacak,
Duygular yaðmurlarla yaðacaktý!
Ve "aþk" gök kuþaðý gibi çýkacaktý!

Bütün renkler parlayacaktý, yürek yüzünde bir aþk doðacaktý.
Güneþ gibi sýcacacýk, sevgi daðýtacaktý!
Olmadý! Zaman rüzgarý yalancýydý.
Gökkuþaðý; baþka yaðmurlara kaldý...

V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın: