(ve koþar çocuk, hayat akýp giderken ayaklarýnýn altýndan, bir kum tanesi kadar küçük mutluluklardý sevinçleri, havalanýp kurtulmak istiyordu... kanatlarý yoktu... uçurtmalardaydý umudu ve her umudun ayrý bir rengi vardý. yüreðinin deliþmen ateþiyle kopan fýrtýnalarýnda çocukça sevmenin arýlýðýydý gülüþü)
öykülerdeki devler nasýl büyüdüyse çocuk gözlerimizde iþte öyle büyüdü cinler periler küçük bir dalýn ürpertisiyle anlaþýlmaya çalýþýldý olup bitenler