SEN İZMİRSİN

beþ bin yaþýndaki sevgili
hayallere sýðmayan görkeminle
daha dün girdin ergenlik çaðýna

sen efsanelerde,
amazon kraliçesi mir’in kurduðu,
ionyalý tantolosun çizip karýsý simirna’ya sunduðu,
büyük þair homerosun doðduðu,
victor hugo’nun prensesi olan,
kent deðil misin?
ihanetlerde öldürülen,
yüreðim gibi talan edilip yaðmalanan kaç kez

þarap selinde agora,
saklamadý mý gülümseyiþini,
acýlarýnýn ardýna..

yitik düþlerin yurdu,
buz renkli sabahlardaki,
güneþli maviliklerde,
hep cepheden baktým sana,
güne aðaran tutkularýmla

ürkek bir akþam üstü,
denize dalar gibi,
düþmek isterken aþka,
eþkýya yalnýzlýk çöktü omuzlarýma
sonbahar sarýsý bu kenti sýrtlayýp
derinine düþtüm gecenin

körfezin gizemlerinde,
bir þeyler yok olurken,
duman karasý bulutlar çöktü,
þehrin üstüne

günler boyu yasak aþklar taþýndý kente,
hamesis’in mabedinde damýtýlan günahlar,
meles çayýnýn kirine karýþtý,
kaç sevdanýn külünü savurdu forbes köþkü..

palmiyeli gecelerin gölgeleri yollardayken..

saðýr caddelerinden geçtim tarihin...

þair eþref kulak vermedi abdülhamit’e,
yazdý yazacaklarýný...


belkahveden gelecek nal sesleri bekleniyor,
hasan tahsin saate bakýyor,
ilk kurþunu attý atacak..
yürekleri aðýzlarýnda güvercinlerin
cumhuriyet meydan’ýnda ki atlýný ilk hedefi belli..

yangýn yerini yeþile boyadýn behçet uz,
bu kenti kimler boðazladý?
kim iþledi bu cinayetleri?
biliyor musun behçet bey kim? ! !
kordon boyunun kolyesini çalanlar,
tarih hala cýlýz meles çayýnda akýyor

biliyorsun,
günlerden ayrýlýktý,
saçlarýnýn rüzgara karýþan isyanýyla,
tek baþýna,
çekip giden sendin..
yuttu geceler ege’nin mavisini
bir acý çöreklendi þehrin akþamlarýna..

þimdi,
hangi þehrin sabahýnda,
hangi camdan bakýyorsun tan aðartýlarýna,
saçlarýnda onca yaðmurun ýslandýðý serinlikte..

uzak þehrimdesin sen,
seninle olmak,
omuz omuza yürümek vardý,
bu yorgun izmir gecelerinde..

yeni sevgiler yaratamadým,
ihanetleri býçaklayýp,
kendime giden bir tünel kazdým

özlemleri demirledi alsancak limaný,
yalnýzlýðýn ýþýklarý yandý gözlerimde,
çoðalýrken karanlýk köþeleri kentin,
çaresizlik çöktü kaldýrým taþlarýna
kök saldý tabanlarým sokaklara
gecelerin tuzaðýna düþtü.....

sen kentlerce uzaðýmdasýn,
bu þehrin bir köþesinde,
son sokak feneri oluþum,
yaralýyor beni,
düþüyorum ayrýlýklarýn müzmin anaforuna..

þimdi inciraltý’nda yýkanan gölgende,
anýlarýmý öldürüyorum,
ay buluta dalarken,
denizin gözlerinden öpüp,
üþümesin diye þehrin üstüne örtüyorum..

en son sen yýkmýþtýn giderken,
yýkýldýðým o yerdeyim hala,
bin dört yüz seksen iki muzaffer izgü,
bin dört yüz elli üç gazi kadýnlar sokaðý’nda,
yokluðunun günlüðünü tutuyorum...

acaba sen bir yalan mýydýn?
gurbet düðümledi yollarý,
yanlýþ adreslerde duran sensin,
kapýyý çarpýp gidecek olansa gençliðin,
hüzzam bir fasýlda,
hicrana takýlan benim,
ellerimde kalansa bir ömür toplamý

birazdan,
körfez vapurunun küpeþtesinde,
martýlar uçuþacak,
inip kalkacaklar su birikintilerine..
kýrýk dökük masalarda mumlar yanacak,
ve þamdanlarda eriyecek umutlarým,
seni esecek rüzgar,
iç çekecek alsancak’ýn maðrur evleri,
solungaçlý yüzlerle,
çocukluk anýlarýnýn jübilesini yapacak fahiþeler
..
az sonra
varoþlarýndaki çatýsýz evlerin penceresinde ýþýklar solacak,
gözyaþlarýyla yýkanýp karanlýða gömülecek..

dönüp arkama baktýðýmda
konak iskelesinde son vapura binerken,
fakülte yýllarýmdan kalma,
haki renkli parkamla,
militan günlerim gelecek aklýma..

yine anýlarda,
hüseyin yurttaþ’ýn *saat izmir sularýnda*,
akþamcý mekanýmýz,
ikinci beyler sokaðýnda ki bodrum meyhanesi’nde,
bakýþlarýmýzý içerken,
dudaklarýmýzda uçuþan,
mutluluk þarkýlarý olacak...

þimdi anýmsýyorum,
yaðmurlarla seviþen ikindilerde,
mustafa izmirli’nin,
pasaporttaki nargileli kahvesinde,
oynadýðýmýz tavlayý,
büyülü doðan güneþli günlerde,
dudaklarýmýza avare ýslýklarý yerleþtirip,
cumhuriyet alanýna sýðmayan düþlerimizle..
kordonboyundaki öpüþmelerimizi,
tayyare sinemasý kaçamaklarýmýzý,
ilk buluþtuðumuz yosun pastanesi’ni,
yine ilk þehir içi seyahatimizde, denize köpük köpük tüküren,
karþýyaka vapurunun güvertesinde, yakamozlara ýþýðýný,
deðdirirken yýldýzlar.. þubat yaðmurlarýnda ýslanýþýmýzý..

peki sen anýmsýyor musun,
kadifekale’den ilk ýþýklarýný yaktýðýmýz karþýyaka’yý,
balýkçý sýðýnaðý’nda ki efes gemisinde,
içimizde papaz yalýsýnýn hüznüyle,
bir kaç saati kalmýþlarý býrakýp,
düþlere dalýp gitmelerimizi...

elbette,
yaþlanýyoruz çoðaldýkça anýlar..

evet,
tenha sokaklarýnda bu þehrin,
sen yoksun ya,
gölgen bile yok ya,
bir fotoðraf gibi yýrtýp atasým geliyor kenti..

bu kente saçlarýn dolaþmýþ olabilir mi?
boyuna yollara bakýþým neden?
sisler kuþatýyor her yaný,
alnýmdaki bozuk el yazýsýna siyah çelenk býrakýp,
topuklarýmda yýllarýn birikmiþ aðrýlarý,
arkamdan koþturan hayallerim,
ve beynimdeki darp izleriyle,
bende terk edeceðim bu kenti..
bu kent yalnýzlýðým kadar büyük deðil..

biliyorum,
bu koca þehirde her þey var,
bir biz yokuz,
ne kalýr ki geriye,
fotoðraflar ve anýlarla sokaklarda asýlý gülüþlerimiz dýþýnda..

bir gün her þey deðiþecek,
gözlerimizde topladýðýmýz yaðmur bulutlarýyla,
buluþacaðýz bu þehrin ortasýnda,
biliyorsun,
hiç bir acý sürmez sonsuza dek...


þimdi,
yaralý þehrimin,
kül grisi sokaklarýnda,
yorgun bir adamla birlikte,
yalnýzlýðýn adýmlarý dolaþýyor,
buza yazýlan düþler üþürken,
sahil evleri’ndeki salaþ meyhane,
bir kanunun mýzrabýnda aðlayacak,
hiç bir dalgakýran direnemeyecek isyanýma,
yýkacak bütün bentlerini,
yüreklerimiz ayný saate kurulduðunda,
gurbetten firar edip,
ikimiz de döneceðiz bu kente..
geç kalmýþlýðýn acýsýný paylaþacaðýz..
düþlere sýðmayan,
düþ bozumlarýnda...

zaten biz yoktuk
kimsesizdi Ýzmir

evet

Ýzmir’i yazdým yanýnda seni

SENÝ yazdým büyük harflerle

izmir’i yazdým altý çizili

seninle Ýzmiriz

ne zaman Ýzmir’i düþünsem

içinden sen çýkýyorsun

Ýzmir için ne yazsam

seni yazýyorum

sahi bir adýnda Smyrna deðil miydi senin

s e n Ý z m i r s i n




sen izmirsin adlý þiir kitabýmdan...............

ÝZMÝR / NAÝL YAVUZ

not: ilk yazdýðým anýsal çalýþma
Sosyal Medyada Paylaşın: