Çay Çağı

Bir sükût deminin buðulu hâli.
Billûr tebessümün þerhi bardaða.
Okumaya doymaz onu ahali.
Okudukça diner kalpte daðdaða.

Dem alýr demlikte devran güzeli.
Ýncelir düþünce suyun özünde.
Hayalde belirir incecik eli.
Gönül alevlenir mahmur gözünde.

Ateþ mevsiminde ateþ gülüdür.
Semaver sesinde buselik beste.
Buðulu bakýþta hasret tülüdür.
Ýçilirken yudum yudum aheste.

Söz baþý sohbetin girizgâhýnda.
Renkle ahenk onda hep satýr baþý.
Efsane bakýþý suyun ahýnda.
Has uyum içinde gözü ve kaþý.

Girdiði iklime paha biçilmez.
Bulutlar imrenir eþsiz rengine.
Destursuz özünden katre içilmez.
Açýlýr yelkensiz sonsuz engine.

Bir rüya içinde uyuyan peri.
Ceylan gözlerinde tüllenen umut.
Sýcak nefesiyle bahar zemheri.
Onu söyler naðmesiyle her dem ut.

Bardakla demliði kaynaþtýran o.
Ünsiyet çaðýnda asýlý mahya.
Gönülde yakamoz oynaþtýran o.
Halesi velvele olur hep aya.

Düþ görür efsane gülü çaðlarýn.
Su sinesi esir onun aþkýna.
Hayalini süsler rengi daðlarýn.
Gülümser parmakta onunla kýna.

Çay çaðý tarihe iþlenen nakýþ.
Teninde ýþýklar demet demettir.
Fark etmez onunla bahar ya da kýþ.
Ýçleri ýsýtan eþsiz nimettir.
Ankara,02.10.2011 Ý.K




Sosyal Medyada Paylaşın: