Çayım ve Yalnızlığım

Billûr çiy damlalarý gül yapraðýnda eda.
Bir isli çaydanlýðýn sinesi ateþ daðý.
Dudaklarda üþürken buruktan buruk veda.
Dostun demlediði çay gönle atar hep aðý.


Çayýn hikâyesini bazen demlik anlatýr.
Semaver sükût eder içinde korlar üþür.
Kýrk yýla zaten sýðmaz bu demdeki hâl hatýr.
Ateþ sen de boþ durma bu hâle tarih düþür!


Huzur sükûn mevsimi hoþ gamzedir çayýmda.
Ýncecik nazeninler billûr billûr gülümser.
Itýrýyla nazýyla hep gönül sarayýmda.
Kimi dem kasýrgadýr kimi dem imbat eser.


Gül üþür su tutuþur semaver nefesinde.
En içli besteleri ateþle su besteler.
Dinlerim has türküyü semaverin sesinde.
Suzinakla ferahnâk daima bu sesteler.


Çayýmla paylaþýrým hüznümü ve derdimi.
Buðusunda ipekten kanatlar halelenir.
Sade beni anlatýr bardakta çayýn imi.
Gamzesi emsalsiz naz hep gönlüme elenir.


Çayým ve yalnýzlýðým acýr da takvimlerde.
Koparýlan yapraklar bir bir hatýra olur.
Yalnýzlýðýn bestesi saatteki imlerde.
Ve çayýmýn buðusu yalnýzlýðýmý solur…
Ankara,01.10.2011 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: