Ben bir ýþýða pervane oldum Döndüm durdum, divane oldum Dün bir, bugün iki Kendimi bildim bileli Padiþah düþü kurarken Sonunda bir deðirmenci oldum
Deðirmenimde aðarttým bu saçlarý Acýlarý öðütürken El emeði, göz nurudur Alnýmdaki çizgiler Kahreden aþklarý yaþarken Bin bir emekle çizdim Sabýr iþlemekle çizdim
Deðirmenimde aðarttým bu saçlarý Gayrý ne güç yeter, ne kudret Silmeye aklarý Kim verir artýk bana, çaldýrdýðým yýllarý
Sükût ederim, döner taþým Bir vefasýz yüzünden eðik gezer baþým Herkesi buyur ederken soframa, zehir’e döndü aþým Þaþar dururum bu iþe, güvendiklerimden geldi ilk hýþým
Ben bir ýþýða pervane oldum Dündüm durdum, divane oldum Dün dost çoktu Baþým dar’a, yüreðim acýlara düþtü de Aradým bugün kimsem yoktu
Ben bir ýþýða pervane oldum Döndüm durdum, divane oldum Nihayet kaybettim hayalleri, ümitleri Dün bir, bugün iki Kendimi bildim bileli Padiþah düþü kurarken Ben bir deðirmenci oldum…
Gürsel ÝLERÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.