EVLAT ACISI

Terk edip giden vefasýzýna yanan
Aþk için aðlayan kardeþ
Bilir misin sen
Nedir yürekte yanan en büyük ateþ
Hangi ateþ var ki onun kadar yaksýn
Hangi yara var ki, öylesine kanasýn
Ve hangi acý var ki, onu aþsýn
Git sen onu
Candan öte can yitirenin
Ali’nin, Ahmet’in
Þehit Mehmet’in anasýna sor
Onun adý evlat acýsýdýr
Acýlarýn en büyüðü, çekilmez olanýdýr
Düþman baþýna bile denmez
Çekilmez o acý, çekilmez
Ana baba olmayan
Yaþamayan bilmez
Bilemez
Aðlar, yüreði yaslý, gözleri yaþlý ana
Der ki;
“kara toprak beni de bassýn baðrýna
alsýn götürsün, yavrumun yanýna”
Evlat bu, gel de katlan yokluðuna
Evlat acýsý bu, gel de dayan buna
Her þey ama her þey anlayana
Ýþte dostum, hayat bu, yaþamak bu
Ýnsanoðlu anlamýyor
Anlayamýyor, gelmeyince baþýna
Dilemem düþmanýma bile
Düþmesin
Düþmesin kimse, evlat acýsýna...


Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: