Ben þehre her b/aktýðýmda Güneþe su serpilir tezgahlarda Tükenir ömür Ve dalar gözler Yaklaþýrken son/bahar Baþka çýkmaz sokaklara
Caddeler ve kimsesizlik Gece ile uzanýr koynuna Ýsimler düþürerek Eski bir deftere Bir çocuk oyununa Gözlerde bozulan sessizliðe Ýnceden yaðmura penceren de Bir de eksik kalan cümle Gün gelecekse
O gün gelir O gün dünlerin Ýç çekiþleri ile tüterek Yok olur Atýlan son adýmla da Nefesler tükenerek Geçmiþtir ömrün çektiðin ahla B/aþka solar gözlerin Yaklaþan son/bahara
Avlular duvarlar Esrik köþe baþlarý Kavaklar da senden önce Dökemiyor yapraðý Kuytu köþede bir ben Sebepsiz gülüyorum Eski bir defterin sayfalarýndan Ömür çýkmazýna B/aþka dökülüyorum Sonu belli yollarda yürüyorum Ben her sonbahar Bamb/aþka ölüyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.