Su sýzmýyor bulutlardan,
Yaðmur unuttu mu bizi?
Ne saðlýk var ne sevdalar,
Dert dokuruz dizi dizi…
Güneþe gömdük acýyý,
Yitirdik daðlar ardýnda.
Kundak ettik her sancýyý,
Yürek olmaz mý farkýnda?
Döndük kuru derelere,
Biçare gönül biçare…
Dalýp gittik arsýzlýða,
Çöl de serap mý görürüz?
Bulanmýþ deniz mavisi,
Derya olsa öldürürüz…
Ürküntü sarmýþ benliði,
Akýl havalarda uçar,
Yürek unutmuþ sevgiyi,
Bizi duyan, bizden kaçar.
O incecik belli zalim,
Roman havasý ritminde,
Gerdan kýrýp etek açar.
Ýsli lambalara dönmüþ,
Bakýp da görmeyen gözler.
Iþýklarý bir bir sönmüþ.
Eski sevdalarý özler.
Delik deþik olmuþ yürek,
Kurþun yemiþ ceylan gibi.
Üþüþmüþler kazma, kürek.
Yarenlik boylamýþ dibi…
Gýcýrdýyor merdivenler,
Yorgun bedenlere tuzak.
Bizi biliyor bilenler.
Hâd biliriz, kanatlansak.
Mavi gökyüzümüz vardý.
Mavilerden kaldýk uzak.
Çoðu gitti, azý kaldý,
Ömür boyu olduk tutsak.
Pes etmeyiz haramiler,
Boþa kürek sallamayýn…
Cürüm kadar yer yakarsýn,
Olsan tüfek, olsan mayýn.
Biz sevgiye adanmýþýz,
Sökmez sizin silahýnýz.
Kalemimiz kýlýç bizim,
Sevda yolu dergâhýmýz.
Bize bizi bilen gerek,
Ýnsan kýlan bu farkýmýz.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN