bir yaðmur açar gözlerimi sabaha saçlarým daðýnýk ve zaman hep soðuk savrulur aklým o eski bahara aðlarken ölür içimde tüm gülüþlerim dedim ki aþk"a bana d/okunma
semada elleri yanýk bir dua sesi ürkütür içimde koþan tüm nefesleri giden hep son bahardýr eline düþtüðüm ve gelen her yeni bahar umuda sürüldüðüm
taze duadaklardan o eski mevsimler geçer
kirpiklerime b/ulaþan bir eski rivayet prens/es cellat efsanesi der tersinden okunan kehanet ve fallar hep bir aldanýþý dillemekteler
koþmayýn ardýmda þimdi ölü(m)ler
beyaz at üstünde rüzgârla yarýþan bir cennet var
ey yüreði d/aðlamýþ olan adam býrak artýk gözlerini kalbimde akan nehire düþsün ellerin avuç içlerimde u/yanýp aþk/ýn tenimde ölsün
tara saçlarýmý þimdi adýn eylüle düþsün...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.