kutsanmýþ bir rüya artýðý gibi tatsýzdý hayat mor mavi bir gün aralýðý uyanýrdý sesler þehrin sokaklarýnda koþarken ayyaþ bir düþ güvercinleri göçerdi içimin çöreklenirdi üzerime köhne bu soluk cinnetler doðurup birden
a h k a n a r d ý m b i l s e n
gerçeðe uzak bir yalan deðmiþti dudaklarýma aldanan aldatan deli bir çoðulluk güncesiydi alaca akþam ve ardýndan düþen her gün dilime bir isyan ömür törpüsü heyula oldu ömre kör þeytan kesikti bengisu pýnarý var olduðum her dün deðdikçe gözlerime gözlerin coþardý içime zulüm
ö l ü m s ü z ü m d ü n
büyüyen yaþam gönlüme veda ederken inatla usanýrdým hayata heykelimi dikerken önüne gölgem bulanýk mavi ellerde aðlaktý umut bir kaç cüzzamlý sözcük yürürdü dilime bir kaç yalancý akþam yine laçkalaþmýþ isli bir dünya ekseninde dudak kývrýmlarýma s/inerdi bu lirik sevda bir düþ hangi aþký beslerdi aþk adýna hangi hayatta tükenirken içimde bu korkunç dava
ö l d ü ð ü m s ü n d ü a n l a
kaynamýþ bir güneþin soðuk gölgesinde aðlayýp üþüyen çocuk yanlarýmý dinlerdim
elleri çatlak bir sýcaklýktý gülüþler her dem tararken saçlarýmý eskilerden bir aðýr zaman nasýrlý bir his gezinirdi tenimde sinsi yeniden cennet sureti gözlerin vururdu içimi erguvan kokulu bir mutluluða a(l)dandýk dallarý kýrýlýrken içimizin öldüðümüzün farkýna varamadan
s e v i n c e a ð l a r d ý k
zaman sonsuz bir hayat baðýþlar bize yeniden
yeniden uyanmak gibi derin bir uykuda yanmak yeminle uyumak için sonsuz bir uykuya dalmak adanmak
aynalarda çatladý bu kavruk gün ýþýksýzdý güneþ doðarken üzerimize son umudun gölgesi