Gittiðinde,
Eylül düþlerim yoktu,
Çýplaktý sana dair olanlar,
Bakirdi senli düþlerim,
Yapraklar yeni yeþeriyordu,
Nisan yaðmuruda yaðýyordu,
Düþlerim büyüyordu altýnda,
Dallarýmda tomurcuklar vardý,
Yüreðim nehir olmuþ çaðlýyordu,
Deniz olmuþ kabarýyordum sana,
Ýþte sen,
Ýçimde sana,
Düþler büyütürken gittin,
Ekim gibiydi oysa düþlerim,
Dallar kurusa da, çiçeklenmezdi aðaçlar
Baþakta vermezdi ekinler,
Kabul ederdi seni, düþlerdeki yüreðim,
Sýkýca sarardý, yeni doðmuþ bebek gibi,
Sevgiyle kundaklardým yüreðimde seni.
Belki bir aþk içinde, sana bin aþk büyütürdüm,
Ama sen gittin,
Susarak,
Bir tabut gibi,
Yalnýz sokaklarda iz býrakarak,
Tanrýçayý tepedeki mezarýnda aðlatarak,
Musalladaki kuru yapraklarý uçuþturarak,
Gökyüzündeki bulutlara tutunarak,
Gittin,
Camlardan süzülen yaðmurlar misali,
Arkanda sahipsiz sorular býrakarak,
Düþlerimi ölmeden mezara sokarak,
Gittin.
Oysa,
Ben sana bakarken,
Filizleniyordu her yaným.
Eylül gibiydin,
Sana bakarken,
Atýyordum üzerimde ne varsa,
Döküyordum eski yapraklarý,
Topraðýn üzerine,
Senden önceki doðurganlýklarý,
Aþklarý,
Aþka dair sevinçleri,
Senden önceki yürek yangýnlarýný,
Döküyordum topraðýn üzerine,
Çürüsün Eylül’de diye.
Ben sana filizlenirken sen gittin,
Öylemiydi senli düþlerim,
Seni içimde büyütürken,
Okunuyordu yüzümdeki gülüþlerim,
Ama sen gittin,
Bir eylül akþamýnda,
Bak yine topraða düþtün,
—Orhan YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.