Kýnasýn, tenkit etsin, eller ne derse desin Sol yanýmla deðil de, saðduyuyla severim. Dünden beri bu böyle, ben o yâri her zaman Bir konumla deðil de, saðduyuyla severim.
Bülbül boþa inlemez, daldaki gonca güle Gönlünü bana ver de, ne dilersen sen dile Tepeden týrnaða dek, sevgi hýrkasý ile Sol yenimle deðil de, saðduyuyla severim.
Fýrat gibi çaðlayýp, sel olup beni yýkan O yâr deðil midir ki, beni aþkýyla yakan? Sýra dýþý bir hâlde, sol kulakçýktan çýkan Al kanýmla deðil de, saðduyuyla severim.
Aðyâr ile iþin ne, derdini bana söyle Dargýn, dargýn durursun, durursun niçin öyle? Hâtýrasý baþ tâcým, oldu, bitti bu böyle Bir anýmla deðil de, saðduyuyla severim.
Sana doðru yöneldi, bedendeki her âzâ Ben seni candan sevdim, aslâ eylemem ezâ Kalbimi dünden çaldýn, akýl, yürek ha kezâ Ben tenimle deðil de, saðduyuyla severim…
26/09/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.