Desem ki bu dünyanýn malý, mülkü say benim Çýkýnýma haramý doldurmadan gideyim Yaþadýðým yýllarým, gelen, geçen ay benim Yaþantýmý günaha daldýrmadan gideyim
Tat vermedi bu hayat yediðime, dilim kör Söylediðim kar etmez dediðime, bilim kör Biran önce gelip de yaþadýðým il’im gör Hasretimi kimseye bildirmeden gideyim
Aklýnca kurgulayýp oynadýðýn oyunun Anladým meziyeti böyle imiþ soyunun Tafrasýný çekemem hala, emmi, dayýnýn Etrafýmý kendime güldürmeden gideyim
Ekinim yeþermedi tarlalarým bor, çorak Hasat vakti gelince elimde kaldý orak Uyurken gaflet ile vardýðým yer, son durak El alem cenazemi kaldýrmadan gideyim
Direklere gerilmiþ uzun, kalýnca bir ip Cambaz üstünde oynar, iþini bilir sahip Yolumuzu terk etti, yalnýz koydu musahip Düþünmeyi býrakýp çýldýrmadan gideyim
Ömrümce çektiklerim acaba, hâlâ az mý Gözüm gör, kulak saðýr; yoksa dilim ahraz mý Düþündüm bulamadým bu bendeki maraz mý Habis illet ruhumu öldürmeden gideyim
Güneri Yýldýz (Elazýð,31.07.2011)
... Musahip: a. (musa:hip) esk. 1. Sohbet, arkadaþlýk eden kimse. 2. Yol kardeþi. 3. tar. Tatlý konuþmalarý ile büyüklerin, özellikle padiþahlarýn güzel zaman geçirmelerini saðlamakla görevli kimselere verilen unvan.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.