Karacaahmet’te býraktým ciðerimi... ulu aðaçlar maðrur ulu aðaçlar huzurlu ulu aðaçlar bekler sessiz emanetlerini sýra sýra taþlar dizili iþaretler, unutturmaz yerlerini bilmem kaç insan býrakmýþ burada, hayallerini... bulutlar baðlamýþ, kapýyor gozlerini güneþ bile saklanýr sunamaz taziyelerini...
Karacaahmet’te kýþ Karacaahmet’te yaz Karacaahmet’te bahar Karacaahmet’te ruzgar Karacaahmet’te yagmur Karacaahmet’te dolu kimse sormaz burada yalnýz gecelerde ne oldugunu... a ciðerim acaba ne zaman anladýn tabutunda uyudugunu ellerinde Kur’an, Melekler avutsun anasýnýn kuzucuðunu... bilmem buldun mu burada dünyada aradýðýn huzuru topraðýnda taþ olsam duyar mýyým son bir soluðunu a ciðerim bekle geliyorum, Fatihalar müjdeliyor son yolculugumu...
24.09.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.