bencileyin

yama olmuþum
þu yekpare hayata
bir figüran
ucuz, kolay
bitli senaryolara müptela
oturdum ömrümce
rastladýðým tüm hummalý masalara
çakmak çaktým, göz kýrptým
olmadý,
olamadý
görmeyen gözlere çatýldým...
bir yabancý
bir yaban
marstan kaymýþta ayaðý arþa
kollar ileride, gözler kapalý,
parmaklar sarýlý, ayaklar baðlý
bir körebe,
çaresiz aradým anlamlarý
soluk kalabalýklara karýþtým
koþtum peþinden
perdede ki gölgelerin
ellerinde kadehler
yandan bakýþlý kahkahalara aþina
kandým, aldandým, inandým
kamaþtý gözlerim
itildim, kakýldým, týkýldým
usanmadým
yine de yokladým
sonunda anladým
anladým, anladým ama
kendime bile anlatamadým
kendime bile dinletemedim
ayný ýþýða vura vura
kavruldu gözlerim
gün doðmadan soldu
soldu, kül oldu bedenim...

23.09.2011




Sosyal Medyada Paylaşın: