hep sensin

Gecenin kör karanlýðýnda,
Yataðýmýn en ýslak yanýnda,
Uykumun en endiþeli kýsmýnda;
Bir dokunuþun sýcaklýðý
Ve bir sesin,
Çýðlýk deðil belki ama sessizliðin muhtaçlýðýnda
Aradýðým hep sensin...
Kaldýrýmlara yaðmur,içime hüzün yaðdýðýnda;
Gözlerimi seller almaya baþlayýp,
Yataðým daraldýðýnda
Ciðerime bir fil oturmuþ gibi
Nefes almam zorlaþtýðýnda;
Elimle yokladýðým hep sensin...
Bir bardak su yudumlayýp
Bir tabak çorbaya oturduðumda,
Bir kadeh rakýyla,denize karþý efkarlandýðýmda;
Masamda ki mezem,
Tüm aðlamalara bahanem sensin!
Her gece küçülüp küçülüp çocuk olduðumda,
Sana koþmaya çalýþýrken,
Dizlerimi kanattýðýmda
Dizlerimi hiç dokunmadan saran sensin...

Bir gün bedenimden ufak bir yataða kývrýldýðýmda,
Düzgün bir cümle kurmaktan aciz
Ölüm bedenime haiz
Son nefesime yaklaþtýðýmda;
Ýsmini söyleyeceðim yine sensin...
Sosyal Medyada Paylaşın: