bugün çok üzüldüm
ama çok
inanmazsýn
tüm gelip geçen kýzlara
sensin diye bakýndým durdum
korktum
deli diyecekler diye baþýmý öne dahi eðdim
bir sigara yaktým en acýsýndan
nefesimle sana sustum
kimseler görmedi ama
aðladým
sokak sokak baðcýðý sökülmüþ ayakkabýmla
yürüdüm
seninde ayak bastýðýný bildiðim sýnýrlar koydum
þehir dahi garipsedi ruhumu
dayanamadým
eski bir camiye attým kendimi
namaz kýlar huzur bulurum dedim
yetmedi
dinmedi hiçbir eksikliðin
üstüme üstüme geldi hasretin
bir rüzgarýn yanýk türküsünde
boðazým düðümlendi
konuþamadým
sana benzettiðim bazýlarýna
dokunup
o sen misin dahi demek istedim
sonra, sonra gözlerine baktým her birinin
eðer yeþil deðilse hiçbiri
ve çekmemiþse kalemi simsiyah
yýkýldýðýmýn itirafýna dair bir beste dahi yazamadým
o kadar acizdim ki
ve o kadar haindi ilham bana
tek düþündüðüm
hayýr hayýr
tek düþünmek istediðim sen olduðundan
susmayý yeðledim yokluðunda
kezzap dökülseydi tenime
belki birkaç güne geçerdi acýsý
ama bu hiç böyle olmadý
iyi bilirsin sana karþý hasretlik nöbetlerimi
sevdiðim
bebeðim
affet
inan þehrin kýydý bana
inan yalnýzlýðým kilitlemiþken bedenimi istasyona
inan gözyaþlarýmla bir nehir olacakken tüm anayollar
o belediye otobüsünde ki kýzýn küfreden saçlarý dokundu bana
dokundu
ve öyle girdi ki aþkýn þarapnel parçasý yüreðime
sen sanýp öpüyordum az kalsýn ellerinden
ah elleri kanayasý güzel sevgilim
intihar etmek için dahi görmedim ya seni
hani beraber yaþayamýyorsak
bari beraber ölebiliriz diye hayal dahi kurmuþken
bir genç kýzýn saçlarýnda kaybettim þehrini
avuçlarýmdan aktý gitti yaþlarým sanki
ve koþarak terk ettim seni
leyl koynuma girip de basmadan yine efkârýnda hasretini
kýrýk bir sazýn nazýnda allanan yanaklarýnýn tülüne
ufak bir ölücük dokundurmak adýna
nafile kýldým günahlarýmýn iþlenmemiþ yanýyla
seni sensiz sevmeyi
...