Esiriyim sanki yaðmur damlalarýna Islanýyordu yüreðim gözyaþlarýnda Güneþin sýcaklýðý kar etmiyor bana Sanki kýþtayým sensizliðin girdabýnda
Umut olmuþtu bana baharýn geliþi Kýrlarda koþturan kuzularýn sesleri Parlýyordu sanki denizimin mavisi Pýrýltýlar arasýnda kaybettim seni
Keder sarýp sarmalýyor beni her yerde Acýmasýzca vurmuþtun kalbimi hançerle Gün yüzüne hasret býrakýyordun dertle Yanacaksýn elbet bir gün sende ateþte
NÝHAL 24.09.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
47nihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.