Dumanýna karýþmýþým ben bu ateþin, Ýçime kadar dolmuþ, bana can veren nefesin. Acýtsa da kalbimi, bu nedensiz gidiþin, Sabretmeyi ben inan ki, sende öðrendim.
Yalnýzlýðýma çare bulamýyorum, Gecelere hapsolmuþum, durmadan içiyorum. Hayalini karþýma alýp, halimi sana anlatýyorum, iþte..! sensizlikle bile kendimi avutuyorum.
Bekliyorum bir ümit iþte! Belki dönersin, bana diye. Ýnanmak istemiyorum, geri gelmeyeceðine. biliyorum; seviyorsun beni tüm benliðinle Gelmesen de bil ki, Senin için çarpacak bu kalp; SENSÝZLÝKTE bile..! 2011/NergizA
Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.