Yine dolansýn saçlarýn bölünen düþlere. Mevsimler, gündüz ve gece karýþmýþken döndüðün çemberde.
Iþýða özlemin artar, kaldýkça hep gecede. Atýverirsin umutsuz ruhunu, beynindeki vurgun son kurþunu tükettiðinde.
Umudunu giden her martýnýn omuzuna yüklediðinde, yeni bir umut taþýr sana gelen bir martý gördüðünde.
Kalsan da hep acý yaðmurunda, sakýn durma hep koþ soluk soluða. Ne parçalanan, ne de sürüklenen olmayacaksýn ortada. Ortada kalaný yaðmalayacak biri bekliyorken her adýmda.
Varsýn yine dolansýn saçlarýn bölünen düþlere. Dolanmasýndansa yabancý ellere, sen çözersin düðümleri kendi ellerinle. Var olduðunu hissedersin kendine yettikçe. Ne olur düþme ümitsizliðe. Sen koca bir yüreksin.
UNUTMA; HER ÞEY SENÝN ELÝNDE....
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.