İMKANSIZ YABAN SARMAŞIĞI

Yorgun ve isteksiz bir öpüþme midir yaþamak
Kalbime uzanan elin mi yoksa
Kaybettim en sevdiðim þeyimi
Sevmeye devam ediyorum hala

Aþk neye iyi gelir
Kýsýk ateþte kaynatsak
Geçirir mi gözyaþýný mesela
Ölüm neyin olur hayat
Bana biraz anlat

Temmuzu sevmiyorum artýk
Giderken kaç yazý zehirledin
Temize çekemedim.
Demir paralar gibi
Soðuk ve gürültülü
Saða sola savruluyor zaman
Bütünleyin kalbimi

Kimse kimsenin demirbaþý deðil
Ne yaþam sözünde durur
Ne yalnýzlýk haddini bilir
Çilek reçelini de unuttu
O dibi kararmýþ tencere
Mutfak dolaplarý esneyip duran kedi
Her þeyde bir rehavet

Ne kadar düzeltsem de
Ayný hizada bakmýyor gözlerim
Toprak rengi bir gömlek giymiþsin
Yakýþmýyor ten rengine
Al bende emanet anýlarýný
Unutmak; imkansýz bir yaban sarmaþýðý
Sarýlýyor gün be gün boynumun direðine

Eksik duruyor o “anneler her þeyi bilir” yaným
Ben demiþtim’ler, telefonun açýk olsun’lar
Adýn; aðzýmda uçuk gibi duruyor
Hep ayný yerde çýkan, acý veren,
Geçse de izi kalan

Bu yaranýn kapanmaya hiç niyeti yok bilesin
Gecikirsem merak etme
Hayat iþte, her yan trafik…

Sosyal Medyada Paylaşın: