Uyuyorum
Uyanýyorum
Uyuduðumu sanýyorum.
Hala uykularýmda sayýklýyorum,
Biliyorum uykumda seni sayýkladýðýmý,
Kendi sesime uyanýyorum gecenin bir yarýsý,
Gözlerim nemli oluyor,
Olsun.
Bebekleri hala ölüm sarýsý,
Adýn dökülüyor dilimden nedense,
Sesim boðuk çýkýyor, sayýklamaktan olsa gerek,
Kýzmýþým yine yokluðuna, isyan etmiþim sensizliðe,
Hýncýmý sensizliðin ellerinden almýþým,
Öfkem yumruk olmuþ, týrnaklarým avuçlarýma batmýþ,
Yine avuçlarým kanýyor sensizliðin içinde.
Ilýk akýyor kaným, yerdeki bembeyaz bir kâðýdýn üzerine.
Bakýyorum kâðýda, beyaz bir bahar doðuyor.
Eski evin kerpiç duvarý dibinde,
Bir gelincik, yanýnda üç beþ hercai menekþe,
Papatyalar kapý önünde eþikliðin tam dibinde,
Leylekte var yine bu defada düþümde,
Bense karþý duvar dibinde,
Aðzýmda sigara yerler izmarit dolu,
Ne zamandýr bekliyorum bilmiyorum,
Yorgunum ama hüsran yok,
Seni düþlüyorum düþümün içinde,
Ýþte göründün eski sokak baþýnda,
Güneþte saçlarýn parlýyor,
Rüzgâr hafif esiyor,
Yinede kâkülünden üç beþ tel havalanýyor,
Bak iþte yine kapý çalýnýyor,
Açýyorum karþýmda sen,
Sarýlýyorum sana doyasýya,
Sýcaklýðýna uyanýyorum.
Avuçlarým kanýyor.
Bembeyaz kâðýdýn üzerine,
Kaným buz gibi,
Sensizliðin içinde,
Yok, sen inanma,
Seni gördüm yine düþümde.
Orhan YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.